حکایت حرام شدن شورت و سوتین فـَشـِن غربی به فتوای مکارم شیرازی

شنیدی شورت و کرست با ضمائم           حرامش کرد آنها را مکارم؟
بیا گویم برایت حکمتش را                    برای حفظ مذهب همّتش را
یکی جمعه شبیخون زد به همسر             بـِکـَـنـْد از هیکلش چاقچورْ یکسر
به غیر از چین و واچینهای چربی           بدیدش پوشش منحوس غربی
بگفتا « پس چه شد تنبان گلدار؟              به نخ ْ دندان بمانـَد شورت دلدار»
« زن مؤمن بُوَد یار متینی                    که شورتش وا کـَـنی، کونش ببینی »
« چه باشد این طریق ضدّ دینی              که کونش پس زنی، شورتش ببینی!؟ »
« چنین شورتی سـِـزَد بر کون جـِی لو     که اندازد دو لنبر در تلألو »
« نه این شاید زنان ِ مسلمین را              که گنبدها، نه لنبرهاست دین را »
« حجاب فــَرْج بس پر خرج تر بود        پکر شد هر کسی صاحب ذ َکـَر بود »
« که یارستی جهاد اقتصادی                 که پول بر شورت و سوتین بدادی؟ »
« خدا لعنت کند هر چه فـَشـِن بود           که رسم دین نه خوشگل، بَل خشن بود »
« چو فکرت بر فـَشـِنها میخ باشد            ابولی دم به ساعت سیخ باشد »
چنین گفت و حرامش کرد دائم               چه سوتین، چه شورت و چه اِس ا َند اِم
مکارم جان چه شیرازی تو هستی!؟         در دکّان حال و حول ببستی
« پری رو تاب مستوری ندارد »           کمی پوشش ولی حالش بیارد
مکارم جان که آخوندی و دیندار             تو خوش می باش با تنبان گلدار
ولی ما آدمیم و اهل حالیم                     به بند و تور و ابریشم ببالیم
چنان دینی که بند ِ بند شورت است          همان بهتر که بند از بند بگسست!


قیژک کولی
تیر ١٣٩٠