چنین گفت دکتر به اسفندیار که بپّر تو خودکار و کاغذ بیار
بیامد درون سَرَم ایده ای که حتـّی تو در درک آن ریده ای
چرا مَسْکن ِ قوم ایرانیان بُوَد توی زندان ِ آپارتمان؟
چرا مردم خوب ایران زمین بــِـزیـَـند چون مردم بیغ چین!؟
که آپارتمان، تنگ باشد چو گور بُوَد جای فسق و فساد و فجور
یکی جنده، همسایه ها مشتری دگر گــُـلد کوئیست را دفتری
یکی اهل پارتی و عشق و صفا همه دین و مذهب، دهد او به گا
دگر عاشق سینه چاک حسین بخواند احادیث شیخ کــُـلـِـین
یکی شارژ خود را نداده دو سال دگر خواهدش کولر آبسال
ا َره، اوره، شمسی، همه تنگ ِ هم بُوَد جنگ و دعوا همه هَمّ و غم
چنین گفت و انداخت او بولدوزُر به شهر و به ده، مهر ورزید پُر
نماندش یکی خانه ای هم به جا که ایران زمین کــُـلـّهُم رفت به گا
بدادش به هر بنده ای قطعه ای که خانه ی ز نو سازد و باغچه ای
ولی مردم خوب ایران زمین که عاری ندارند از کـَدّ یمین
بدادند رشوه و پولی کلان بینداختند یک یک آپارتمان
نشد بوم ایران زمین باغ ْشهر دوباره بشد زندگی مارْزَهر
بباشد در این داستان نکته ای یکی نکته ای، گفته ناگفته ای
مگر مُلک ایران نـَبُد باغ و راغ همه جنگل و بیشه و کوه و داغ؟
همین مردمش باغها سوختند به جایش بتن یا فلز ساختند
نفهمید دکتر، نه اسفندیار که فرهنگ باید، نه داد و هوار
چه امّید بهبود ِ ایران بُوَد چو بر صدر کارش ستوران بُوَد
چو افسار این مملکت با خ.ر. است همه حال و روزش، ز بد بدتر است
اگر شما هم مثل من به حماسه های دکترواسفندیارعلاقه مندید، به این حماسه هم نظری بیفکنید:
http://gheyzhakekoli.blogspot.com/2011/05/blog-post.html
قیژک کولی
تیر ١٣٩٠
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر