در باب نامگذاری رهبری بر سالها

سیّد بسی اصلاح در الگوی مصرف می کند
در مصرف تریاک خود همّتْ مضاعف می کند

حالا جهاد اقتصادی کرده و بر مملکت
بی انقطاع، اسهال با قیفی مجوّف می کند

دکتر تقلب کرده و چیزش ز سرمستی کنون
با سبک لزگی، رقصها بر تاقچه و رف می کند

با گه زدن در داخله، هم تر زدن در خارجه
دکتر، مدیریت شده، کاری مضاعف می کند

فحشا، جنایت، فقر و استبداد غوغا می کند
سیّد  ولی خنیاگری با دمبک و دف می کند

چفیه به گردن بسته احساس امامت می کند
هر کس که حرفی زد به کهریزک مشرّف می کند

ناجا، سپاهیها، بسیجیها، بسی سرکوبها
آدم ز غیرتمندی مردم ولی کف می کند

حسنی مبارک، بن علی، قذافی و بشّار اسد
سیّد علی! ملت تو را هم داخل صف می کند

مجلس، قضاییه، دُکی، وان خبرگان رهبری
ملت دهان ِ جملگی، مفتی مسقف می کند

ای دیکتاتور، جمع کن برو! پایان سلامت می کند
اردنگ بر کون تو را غیرت مکلّف می کند

ای دیکتاتور، جمع کن برو!
پایان سلامت می کند.


قیژک کولی
فروردین ١٣٩٠

دعای سال نو به پیشگاه ملت

یا مخّرب الکُخوخ کلاشان
یا مُسَرْو ِس الدّهان جلادان
یا مشوّش الخیال ملایان
لـَقـِّد^* کونهم من الکشور ایران





* صیغۀ امر از مصدر « لقد زدن »


قیژک کولی
فروردین  ١٣٩٠

فراخوان زنجیره وبلاگ نویسان سبز

شادی نوروز خود را با خانواده شهدا قسمت کنید

هم وطن
در آستانه دومین نوروز سبزی که روزهای سیاه کودتای ما را در بر خواهد گرفت، جای خالی همراهان دیروزمان بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. شوربختانه زمستان سرد 89 نیز با شهادت تنی چند از یاران سبزمان همراه شد تا بیشتر از پیش بی‌تاب پایان یافتن زمستان سیاه استبداد شویم. این یلدای تاریک دیر زمانی است که سخت جانی می‌کند، اما چه باک که باور ما در سر زدن سپیده بر بام وطن تردید ناپذیر است. تا آن روز تنها صبوری می‌خواهیم و امید.

همراه سبز
در واپسین روزهای سال «استقامت و پایداری جنبش سبز»، ما، زنجیره‌ای از وبلاگ نویسان سبز گرد هم آمده‌ایم تا شادی‌های کوچک نوروزی خود را با بازماندگان شهدای جنبش قسمت کنیم. سلامی به گرمی، دستی به مهربانی و کلامی به شادی، کوچکترین عیدانه ما برای کلبه‌هایی است که در سوگ عزیزان به ماتم نشسته‌اند. دل‌های ما نوروز امسال را در کنار خانواده‌های شهدا تحویل خواهد کرد. پس از شما خوانندگان خود نیز دعوت می‌کنیم تا به ما بپیوندید و ما را در انجام این گام کوچک یاری رسانید.

زنجیره ولاگ نویسان سبز، شما خواننده این نامه را فرا می‌خواند تا نوروز امسال را با ارسال یک کارت تبریک، یک پیام محبت آمیز و یا یک شاخه گل، با بازماندگان شهدای جنبش تقسیم کنید.

به امید جشن نوروز آزادی
زنجیره وبلاگ نویسان سبز

https://sites.google.com/site/greenzanjireh/fehrest

گلستان بسیجی

منّت خامنه ای را عزّ و جلّ که قتل به راه اندرش موجب قربت است و باتوم زدن در صفش مزید نعمت.  هر باتومی که فرود می آید، ممدّ نظام است و چون بر می آید مسبّب قات.  پس در هر ضربه ای دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی یارانه ای واجب.

قدّاره و باتوم بباید          کز عهدۀ جنبش به در آید

اِعملوا لباس شخصیّون قتلاً و کثیرٌ من عبادی الوحوش

بنده همان به که به زنجیر خویش       چند نفری سبز به خاک افکند
ورنه جلودار صف میلیونی               کسّ ننه ش! کیست تواند شود؟

دلارهای نفتی بی حسابش کلّ ممالک دریوزه را رسیده و بیضۀ همه صاحب منصبان بی عرضه را کشیده.  پردۀ ناموس فتنه گران به طرز فاحشی بدرد و نان و آب ملت به اعتراض ناقابلی ببُرد.

ای فقیهی که از خزانۀ نفت              مرز لبنان، عراق تِرْکوندی
این بسیجی کجا کنی محروم             تو که به اعرابی این نظر داری

بسیج مستضعفین را گفته تا وحشت دائم بگسترَد و پلیس ضد شورش را فرموده تا دمار از روزگار مردم به در آورَد.  با این همه، خلقی به دادخواهی، قبای سبز ورق در برگرفته و جان را به امید کسب آزادی برکف نهاده.  در جوابشان عصارۀ اشرار شا بدُ لعظیم  به قدرت او اَن کلفت شده و انچوچکان راهیان نور ورامین گنده لات گشته.

پس بسیج و کلّ ناجا همگی در کارند     
تا تو دم بر نکشی هیچ و به بیرون نروی
همه از بهر تو سرگشته و حیران، ویلان
خایه داری که بیایی تو و سبزینه شوی

یکی از ملّایان ولایی دست در جیب ملت فرو برده بود و در بحر بخور بخور مستغرق شده.  حالی که از بنده خدایی معامله اش را برون کشید، یکی از بسیجیان گفت:
« از این بستان محاربان که بودی، ما را چه غرامت آوردی؟ »
گفت:
« به خاطر داشتم که چون به گاو صندوق محاربان دست یازیدم، جیب ژرف عبایم بینبارم از هدیه  بهر شما کبوتران ولایت.  چون برسیدم، بوی اسکناسم چنان مست کرد که عبایم از کف برفت. »

ای گرگ سَبُع! قتل ز حاجیت بیاموز
چون هرکه به وی تیر زنم، زنده نماند
این فتنه گران خایۀ جیک جیک ندارند
کان را که زدم من، خبری باز نیامد

ای برتر از سلطان و قانون و اسلام و وحی
که هر چه گفته ای و شنفتیم، کرده ایم
بودجه تمام گشت و به پایان رسید نفت
ما همچنان اندر صف یارانه مانده ایم
 

قیژک کولی
اسفند ١٣٨٩

ای خبرگان

 













ای خبرگان رهبری                  خورده ز کون سید علی
تا کی ستم، تا کی ریا؟              خنـّاق گیرید یک یکی

گویید در چه خبره اید               در دزدی و غارتگری؟
در مفتخواری، سِفلگی؟            بی چشم و رویی، بی رگی؟

دیّوثی و زنبارگی؟                   یا این که مادر قحبگی؟
گویید در چه خبره اید              جز خایه مالیّ علی؟

در مجلس فرتوتتان                 گویید کو یک آدمی؟
آن خاتمی یا جنتی؟                 مصباح یزدی یا کنی؟

فاکر که اسمش واضح است      یا شاهروی، خزعلی؟
انسان چه گویم ای خدا!           انسان؟ دریغا زنده ای!

هشتاد و شش عضوید و جز     کاکوی شیرازی یکی
آدم درین مجلس نـَبُد               والله حیوان جملگی

گفتم همه ا لـّا  یکی               عالیجناب، آن هاشمی
گاهی زند بر میخ و گـَه          بر نعل کوبد پتککی

هر رشته ات شد پنبه ای        سردار! کو سازندگی!؟
سیّاس بودی، پس چه شد      جز خفت و بازندگی؟

ای هاشمی، غیرت بکن        در راه مردم پا نهی
دنیا نشد، نی آخرت             از خایه مالیّ علی

ای خبرگان، ای پیرتر          زاصحاب کهف، نوح نبی
پیچانده عزراییل را             گـُه گیجه افکندش بسی

ای لعنتِ الله بر                 آن هیئت منحوستان
ای خبرگان، ای زبدگان       در کار شیطان قسی

ای لعن و نفرین بر شما      وان هیکل مفلوکتان
ای خبرگان، آویز از           جفت خایه های سید علی
 
 
قیژک کولی
اسفند ١٣٨٩

وزیر لاطائلات

ای حیدر عنتر نما              تا کی رَوی بر نـِرو ما
انـّا فتحنا الخـَلا                 بــِکــّن تو این شرّت ز ما  
   
ای مصلح حمّال ما              جفت کرده ای از فتنه ها  
رنگ رُخت چون گچ شده      از آن خرید عید ما   
   
گفتی که آمریکا بُوَد             اسپانسر طغیان ما
دست کثیف صهیونیزم          بیرون زده از پشت ما 


ای دوره دیده در کـُره          شاگرد خنگ روسها 
حقــّا که کافر هر که را        بر کیش خود داند، خدا


ای بی خبر مانده ازاین        مجموعۀ بیدار ما
جفتک مزن، خَـرغـَلت مرو   درعمق این تاریخ ما


کردی رصد سرویسها          کنکاش کردی جزوه ها
ای خود دهن سرویس شده     از موج وحشتناک ما


گفتی برآیندش چه بود          این فتنۀ هشتاد و هشت؟ 
باشد که در کونت رَوَد         کـُلّ برآیند، ای بلا!


ریزش نه از مردم بُوَد         ای کودن پرمدّعا
بنگر که می رُمبد نظام         کلّ بنا رفته به گا


« گویی مرا چون می روی    گستاخ و افزون می روی
بنگر که در خون می روی     آخر نگویی تا کجا؟»


گویم ترا خوش می روم         تا آخر خط می روم
جایی که جز نعش شما          بر جا نماند، ای خدا!     



قیژک کولی
اسفند ١٣٨٩

خرید عید

مصلحی گوساله           خرید که ترس نداره
خریدِ روز عیده            به خود ریدن نداره

پلیس ِ ضد شورش
کوچه به کوچه یورش
بسیجی ِ باتوم دار
سپاهی کلاش دار
شقشقۀ شوکرها
قارّ و قور موتورها

خریده این، خریده         خرید که ترس نداره
سکته زدن نداره           مصلحی گوساله

شعار توی مجلس
از دهن یه مُشت خرس
جنتی و هاف هافش
خاتمی و واق واقش
تازیهای ولایت
زده به جون ملت

بابا نیگا، خریده           این همه ترس نداره
خود شاشیدن نداره       مصلحی گوساله

« می گیریم ومی بندیم
با آمریکا می جنگیم
منافقو می کشیم
ناموسش هم می کُنیم
هرکی که رنگش سبزه
جاش تو گوره یا حبسه »

خودت گفتی خریده         ریزش سبز سریعه
چرا رنگت پریده؟          اَن تو کونت یخیده؟

بذار بگم چت شده
که خایه هات جفت شده

خرید، آره خریده           امّا نوع جدیده
خرید روز عید نیست      برای کفش و کیف نیست

خریدِ غیرت ماست
متاع، حرمت ماست
خون می دیم ومی خریم
شرافتو می خریم
جون می دیم و می خریم
حرّیتو می خریم

تو هم برو خرید کن
فکر جای ِ جدید کن
تو سوریه یا لبنان
ساحل عاج یا سودان
یه سوراخ بی نشان
امّا نه توی ایران

چون که دیگه نزدیکه
چیزی دیگه نمونده
تنبونتو می کَنیم
یه کم روغن می زنیم
اسناد استکبارو
برگهای اقراراتو
عمّامۀ دَه لاتو
همه رو لولش می کنیم
تا ته کونت می کنیم!



قیژک کولی
اسفند ١٣٨٩

مانیفست قیژک کولی

رنگ در رنگ و به هر رنگ هزارانش طیف

نغمه در نغمه و هر نغمه به یاد یاران

قیژک کولی کوک است در این تنگی عصر

راست در پرده ی اندوه و مقام باران

می زند بی که نگاهی فکند برچپ و راست

رفته از دست و در افتاده زمستی از پای

رعد را عربده بگسسته ، ولی پیوسته

قیژک کولی در همهمه ای هایاهای هایاهای

پرده دیگر مکن و راه مگردان کولی

هم مگر همره این زخمه ی تند تو کند

دلی از گریه سبکبار در این تنگ غروب


شفیعی کدکنی